یادداشت برداری از یک  سخنرانی:

{{  سخنرانی:

سخنران خیلی جالب صحبت می کنه، بعضی حروف صحبت کردنش مثل "س" و "ز" میزنه و صحبت کردنش مثل دوبلُر یا همون گوینده ی کلیپ انقراض حیوانات می  مونه!

خیلی سعی می کنم جلوی خنده ام رو بگیرم... ولی انصافاً قشنگ  صحبت میکنه...

اصلا چرا باید یه همچین چیزهایی برای ما خنده دار باشه؟ یعنی  چرا ما اینجور چیزهارو سوژه میکنیم؟

مثلا الان مطمئنم بعد از هیئت بچه ها کلی این هیئت رو سوژه  میکنن و میخندن...

یا اصلا چرا خود من الان دارم به جای اینکه به صحبت ها دقت کنم و نکته های  سخنرانی رو بنویسم،این چیزهارو مینویسم؟!!  }}

فکر

قبلا فکر می کردم که اگه آدم خیلی فکر کنه،باعث میشه خیلی حرف بزنه...

اما الان میفهمم که کسی که خیلی فکر میکنه،کمتر حرف میزنه!